Dag 6-Maison Photograpique, Henna Art Café en Pepe Nero

We begonnen de dag weer rustig, met lezen op het dakterras van het hotel
IMG_2917 (hebben jullie me al gevonden?), wat tot een uurtje of 11 lekker was, daarna werd het te warm om in de zon te zitten en besloten we ‘iets’ te gaan doen.
Dat iets werd het fotografiemuseum en onderweg daarnaartoe hebben we nog een pot black soap (een vloeibare zeep die je huid goed reinigt) en wat aardewerken schaaltjes gekocht. Als we tapas eten dan gebruiken we altijd schaaltjes die we gekocht hebben tijdens vakanties. Zo hebben we een bakje van Lesbos en uit Barcelona (en in Zweden kocht ik een schaaltje waarin ik altijd mijn chocola bewaar, maar dat heeft niets met tapas maar alles met een eerste levensbehoefte te maken) en nu dus ook uit Marrakesh.
Het Maison Photographique was geen uitgebreid museum, maar het gebouw was mooi (met heerlijk dakterras was we gewoon nog even verder gingen met lezen) en de collectie bevatte veel historische portretfoto’s van leden van de diverse stammen die Marokko rijk is. Van mijn favoriete foto was geen ansichtkaart te verkrijgen dus heeft Arjo even een foto van een foto gemaakt.
Sowieso zou men wel wat hulp kunnen gebruiken op het gebied van ‘hoe laat ik toeristen helemaal leeglopen in mijn museumwinkeltje’ Het enige dat je meestal kopen kunt zijn wat vergeelde ansichtkaarten en veel musea hebben niet eens een winkeltje. Mijn tip: brillendoekjes met de tegelpatroontjes erop, loopt geheid als een malle. En voor het Maison Photographique? Wat dachten jullie van een kalender?
IMG_2928

Nadat we onze fles water hadden leeggedronken op het dakterras (met de beroemde moskee op de achtergrond) gingen we voor de derde keer deze vakantie naar het Henna Art Café, dit keer niet alleen om iets te eten (hoewel ik de auberginekaviaar natuurlijk niet oversloeg) maar ook om mijn henna-tatoeage te laten zetten.
Zo rond de eeuwwisseling waren de henna-tatoeages in Nederland heel populair en heb ik enige vaardigheid gekregen in het zetten, met behulp van een saté prikker (nee, niet om mee in je huid te prikken maar om als ‘pen’ te gebruiken en mee te tekenen) maar bij lange na niet het niveau bereikt van de twee kunstenaars die in het Henna Art Café werken. Op internet had ik een voorbeeld gevonden van wat ik ongeveer wilde: een vogel (natuurlijk).
Fouzia gaf er haar eigen draai aan waardoor het echt háár ontwerp werd. Daarna even laten drogen achter de ventilator en insmeren met een mengsel van suiker en citroensap. Zo moest het 6 tot 8 uur drogen, dus vlak voor het slapengaan mocht ik de pasta eraf krabbelen. Sowieso wel zo slim want als je met de henna er nog op zou gaan slapen dan kán het wel eens zo zijn dat de eigenaren van je riad of hotel je de rekening van de lakens presenteren.
Mocht je Marrakesh willen bezoeken en ook een henna-tatoeage wil nemen: het henna art café is daarvoor de juiste plek. Niet alleen omdat de medewerkers heel getalenteerd zijn maar ook omdat ze met 100% natuurlijke henna werken in tegenstelling tot de vrouwen op het plein die vaak gebruik maken van ‘black henna’ die aangelengd is met inkt (in het gunstigste geval) of andere rommel. Als je van enge ziektes houdt dan moet je black henna maar eens Googelen.
’s avonds zijn we nog een keer bij Pepe Nero gaan eten, we hadden nog niet alles op de kaart gehad.

Morgen gaan we weer naar de nieuwe stad en volgen we voor de avond de raad op van Lori, de eigenaresse van het Henna Art Café

Plaats een reactie