Zoals afgesproken met onze taxichauffeur Mo gingen we op donderdag 6 oktober naar de ‘Atlas Mountains’. Onderweg reden we langs de grote resorts aan de rand van de stad en zagen we ook de héle grote Carrefour (Franse supermarkt) waar we op de terugweg even gestopt zijn want in de stad is geen deugdelijke chocoladereep te krijgen en dat heb ik toch wel nodig naast mijn thermosfles heet water (die ik elke middag in het riad krijg) en mijn meegebrachte zakjes kruidenthee.
We reden door kleine bergdorpjes en langs groepjes herkauwende kamelen. Bij één groepje stopten we want Arjo wilde er wel even op eentje zitten. Ik wilde er vooral heel graag één aaien. Ik kan vertellen, het is zachter dan een schapenvachtje. Het is nog het beste te omschrijven als heel warm schuim.
We vervolgden onze weg, onder het genot van een cd met heel veel Céline Dion en wat raï-muziek, en stopten bij een vrouwencooperatie die arganolie maakten. We mochten kijken bij het malen van de argannoten, daarna mochten we plaatsnemen in een soort Berbertent waar we olie mochten proeven en de huidolie (verkrijgbaar in verschillende geuren) proberen. De olie is rijk aan vitamine E en uit ervaring weet ik dat ie heel goed werkt tegen littekens en volgens onze gids was het ook nog eens verstevigend voor de huid dus we lieten ons gewillig naar de winkel tronen. ‘There is the argan oil with the gardenia, withe the jasmine, with the fleur d’orange and with the musk. Musk is for the men.’ Dat laatste herhaalde ze nog een paar keer dus dat hebben we in de dagen erna ook nog een paar keer tegen elkaar gezegd. We moeten natuurlijk niet hebben dat Arjo zich ineens in gaat smeren met jasmijngeur, de gevolgen zouden niet te overzien zijn. Arjo kon trouwens in het Atlasgebergte gewoon met zijn creditcard betalen, dat vond ik wel een foto waard (zie galerij).
Vervolgens zijn we gestopt bij een berbermarkt die één keer per week plaatsvindt en er van een afstandje uitziet als een paar geparkeerde auto’s. Onze taxichauffeur onderhandelde namens mij daar even over een zak mandarijntjes: 7 dirham (6 cent). Hij moest lachen om mijn blije gezicht toen ik met mijn mandarijntjes weer richting taxi ging. Tja, chocola, thee en vers fruit zijn nu eenmaal héél belangrijk voor mij.
Hierna werden we afgeleverd bij een restaurant met terras aan een rivier (je kon ook een tafeltje ín de rivier kiezen) waar we konden kiezen uit drie soorten tajine. Nou…doe die maar dan.
Daarna gingen we weer terug naar de stad met een tussenstop bij de winkel van de man van de zus van de vrouw van de taxichauffeur, of daar een roer van (als ik het goed onthouden heb), daar konden we even plassen, naar tapijten kijken en een kettinkje met handje van Fatima aanschaffen.
’s Avonds zijn we gaan eten bij Pepe Nero. Niet alleen het eten was erg goed door de aankleding hadden we het idee dat we in het paleis aan het dineren waren.
Morgen een lantefanterdagje waar niet veel van terecht kwam